Kto ma TAKIE obiadki na uczelnianej stołówce?! :)
 |
| ZUPA MISO, KIMCHI, TOFU W SOSIE Z RYŻEM |
 |
| OSTROBOK, MISO, TOFU, RYŻ |
czwartek, 28 lutego 2013
My się zimy nie boimy!
Zima w Tsukubie ma dwa oblicza. Jedno, to całoroczne, zielone drzewa, intensywnie niebieskie niebo i kompletny brak śniegu. Z drugiej strony, to towarzyszący nam na każdym kroku, czasem bardzo dokuczliwy chłód. Ale po kolei:)
Japonia i jej liczne wyspy prezentują bardzo zróżnicowany obraz tej pory roku. Z jednej strony to pokryte grubą warstwą śniegu Hokkaido na północy, wraz z jego zimową stolicą - Sapporo - słynącą z festiwalu lodowych figur. Z drugiej Okinawa - tropikalna wyspa, na której temperatury nie spadają poniżej 20 stopni w ciągu roku. Tokio, a co za tym idzie Tsukuba, znajdują się gdzieś pośrodku. Śnieg padał tutaj zaledwie 2 razy, ale nie było mu dane zbyt długo utrzymać się na ulicach miasta. Właściwie codziennie w drodze do pracy towarzyszy nam słońce i kilka stopni ciepła. Przyzwyczajone do białego zimowego krajobrazu i mrozu szczypiącego policzki, spodziewałyśmy się przeżyć tutaj najłagodniejszą zimę w życiu. Jeśli chodzi o pogodę za oknem, to tak rzeczywiście jest. Wbrew pozorom jednak, jest to dość dokuczliwy dla nas okres. Japonia, w której co roku ziemia trzęsie się około tysiąc razy, musiała poradzić sobie z problemem ogrzewania inaczej niż reszta świata. Centralnego ogrzewania brak. Typowym obrazkiem w Kraju Kwitnącej Wiśni są więc oblepione klimatyzatorami ściany i zagracone balkony. Szum dmuchającej maszynerii słychać właściwie w każdym możliwym miejscu. Nasza akademicka Toshiba, choć daje z siebie wszystko, nie jest jednak w stanie ogrzać naszych czterech kątów. Pomysłowi Japończycy (co wydawało nam się dość ryzykowne w kontekście wielokrotnych trzęsień ziemi) powiesili więc mruczący wynalazek tuż nad naszymi głowami, nad łóżkiem. Większość czasu w akademiku, spędzamy więc w zasięgu tego jedynego źródła ciepła. O ile nam pozostają tylko ciepłe skarpety, koc i termofor, o tyle w japońskich domach największą popularnością cieszą się kotatsu. Jest to prosty, acz niesamowicie skuteczny wynalazek, w skrócie ogrzewany stolik z przymocowanym doń pledem, przy którym gromadzą się całe rodziny.
Japonia i jej liczne wyspy prezentują bardzo zróżnicowany obraz tej pory roku. Z jednej strony to pokryte grubą warstwą śniegu Hokkaido na północy, wraz z jego zimową stolicą - Sapporo - słynącą z festiwalu lodowych figur. Z drugiej Okinawa - tropikalna wyspa, na której temperatury nie spadają poniżej 20 stopni w ciągu roku. Tokio, a co za tym idzie Tsukuba, znajdują się gdzieś pośrodku. Śnieg padał tutaj zaledwie 2 razy, ale nie było mu dane zbyt długo utrzymać się na ulicach miasta. Właściwie codziennie w drodze do pracy towarzyszy nam słońce i kilka stopni ciepła. Przyzwyczajone do białego zimowego krajobrazu i mrozu szczypiącego policzki, spodziewałyśmy się przeżyć tutaj najłagodniejszą zimę w życiu. Jeśli chodzi o pogodę za oknem, to tak rzeczywiście jest. Wbrew pozorom jednak, jest to dość dokuczliwy dla nas okres. Japonia, w której co roku ziemia trzęsie się około tysiąc razy, musiała poradzić sobie z problemem ogrzewania inaczej niż reszta świata. Centralnego ogrzewania brak. Typowym obrazkiem w Kraju Kwitnącej Wiśni są więc oblepione klimatyzatorami ściany i zagracone balkony. Szum dmuchającej maszynerii słychać właściwie w każdym możliwym miejscu. Nasza akademicka Toshiba, choć daje z siebie wszystko, nie jest jednak w stanie ogrzać naszych czterech kątów. Pomysłowi Japończycy (co wydawało nam się dość ryzykowne w kontekście wielokrotnych trzęsień ziemi) powiesili więc mruczący wynalazek tuż nad naszymi głowami, nad łóżkiem. Większość czasu w akademiku, spędzamy więc w zasięgu tego jedynego źródła ciepła. O ile nam pozostają tylko ciepłe skarpety, koc i termofor, o tyle w japońskich domach największą popularnością cieszą się kotatsu. Jest to prosty, acz niesamowicie skuteczny wynalazek, w skrócie ogrzewany stolik z przymocowanym doń pledem, przy którym gromadzą się całe rodziny.
Zmarznięte po nocy w niedogrzanym pokoju, opatulone w czapki i szaliki, wsiadamy codziennie rano na rowery i smagane typowym, niesamowicie silnym wiatrem, docieramy do pracy, gdzie tropikalne temperatury utrudniają zebranie myśli. Japonia ponownie zaskakuje skrajnością - jeszcze w grudniu zdarzało nam się widywać po drodze Japonki z gołymi nogami, czy dzieci w wózkach o bosych stópkach, podczas gdy laboratoryjny klimatyzator pracuje na najwyższych obrotach, co nie przeszkadza naszym kolegom siedzieć przed komputerami w puchowych kurtkach i pytać czy jest nam zimno.
 |
| ZIMOWY NIEZBĘDNIK ;) |
 |
| TROPIKI W PRACY |
 |
| CAŁY ROK NA ROWERZE :) |
 |
| KOTATSU |
 |
| DZISIEJSZA PRZERWA W PRACY |
poniedziałek, 18 lutego 2013
Znalezione w Japonii...
 |
| To nie jest prognoza pogody. To prognoza kwitnienia sakury! |
 |
| kreskówkowy kod kreskowy |
sobota, 16 lutego 2013
Walentynki po japońsku
W odróżnieniu od reszty świata, 14 lutego w Japonii ruch odbywa się w jedną stronę. Tego dnia to panowie obsypywani są prezentami. Jest jednak jeden warunek - wszystkie fanty muszą być zrobione z czekolady! Żaden Japończyk nie spodziewa się dostać wtedy od swojej ukochanej nowej pary rękawiczek:
czy innego, z wielu wymyślnych japońskich gadżetów. Króluje czekolada. W dzień świętego Walentego Japończycy spożywają połowę rocznej dawki tego przysmaku. I w naszej pracy, wszystkie dziewczyny, jak jeden mąż, podtrzymały walentynkową tradycję przynosząc pudełka czekoladek, którymi częstowały wszystkich facetów.
Czekoladowe szaleństwo nie zna granic, a prezenty w tej słodkiej formie potrafią być naprawdę drogie. Kwota jaką wydamy na ten słodki podarunek zależy oczywiście od temperatury naszych uczuć. W tym roku królowały czekoladowe lizaki. Wydawać by się mogło, że nie ma w tym nic niezwykłego, gdyby nie fakt, że lizak ma rysy naszej twarzy:
Zaniepokojone dziewczyny szybko uspokajamy - już za miesiąc, 14 marca, w tak zwany "Biały Dzień", to panowie będą musieli wykazać się fantazją, kupując swoim lubym prezenty w kolorze białym :)
niedziela, 10 lutego 2013
Japandering
 |
| "ichiban" - po japońsku pierwszy |
W Japonii tradycja zatrudniania zagranicznych gwiazd sięga lat siedemdziesiątych. Trudno jest znaleźć postać z pierwszych stron gazet, która nie reklamowałaby swoją twarzą japońskich usług lub produktów. Tym właśnie jest japandering. W Polsce przyzwyczajeni jesteśmy
raczej do łączenia znanych twarzy z prestiżem, podczas gdy w Japonii największe nazwiska reklamują naprawdę banalne produkty.
Na pewno każdy z nas kojarzy japandering z filmem "Między słowami" i reklamą słynnej whisky Suntory. Pozostałe reklamy są znacznie bardziej głupawe:
Za reklamowym biznesem kryją się oczywiście duże pieniądze. Wystąpienie w japońskiej reklamie nie tylko bezpośrednio zasila aktorskie konto, lecz także promuje zawodowo amerykańskie gwiazdy. Japończycy kojarzący aktorów z reklam chcą ich zobaczyć na dużym ekranie w każdej roli, dzięki temu niektóre filmy tygodniami cieszą się ogromną popularnością.
środa, 6 lutego 2013
niedziela, 3 lutego 2013
Eat, pray, love
Bali jest najbardziej znaną i rozpoznawalną wyspą Archipelagu Indonezyjskiego. Jest też jedną z najpopularniejszych destynacji wakacyjnych Japończyków. Jest naprawdę piękna – tropikalne krajobrazy, rozległe plaże, zawsze ciepły Ocean Indyjski, świątynie buddyjskie, tarasowe pola ryżowe i bujne lasy deszczowe.
***
Dotarcie tam zajęło nam prawie cały dzień, a dzięki kilkugodzinnej przesiadce w Szanghaju, udało nam się przejechać koleją magnetyczną Maglev (z ang. "magnetic levitation") i zobaczyć centrum tego największego miasta w Chinach.
 |
| Maglev |
 |
| Maglev - rozwija prędkość do 460km/h |
 |
| Szanghaj - cetrum |
 |
| Mao ;) |
 |
| śniadanie na tarasie |
 |
| Ocean Indyjski |
 |
| ofiara |
 |
| kobiety pracujące za kilka dolarów tygodniowo. |
 |
| para Francuzów, z którymi odwiedziłyśmy typowy balijski dom. Na ścianie poprzedni gość naszych gospodarzy - Zinedine Zidane |
 |
| pomelo w ogródku :) |
 |
| sypialnia dla gości - bez ścian |
 |
| fikus benjamin |
 |
| kibelek w dżungli |
 |
| obiad w bambusowej restauracji |
 |
| nasz przewodnik Putu |
 |
| stacji benzynowych jest na Bali jak na lekarstwo. kierowcy zaopatrują się w benzynę kupując papierosy w przydrożnym sklepie (1,5zł/litr) |
 |
| batik - sztuka ozdabiania materiału |
 |
| na słoniu |
 |
| prażenie najdroższej kawy świata - luwak |
 |
| marakuja prosto z drzewa |
 |
| liść drzewa chlebowego |
 |
| Tegallalang - tarasowe pola ryżowe |
 |
| Udało nam się dotrzeć do prawdziwego Ketuta Liyer. Dokładnie w tym miejscu kręcony był film "Eat, pray, love" |
 |
| durian - najbardziej cuchnący owoc na świecie |
 |
| Ocean Indyjski |
 |
| ceremonia w świątyni |
 |
| Wulkan Batur |
 |
| świątynia Tanah Lot |
 |
| oczyszczająca kąpiel w świątyni Tampaksiring |
Subskrybuj:
Posty (Atom)